Ciepły posiłek dla masajskich dzieci

Pauline Sindamoi jest dzielną dziewczynką z plemienia Masajów. Mieszka w niewielkiej wiosce w Tanzanii. Pewnego dnia uciekła z domu, by pójść do szkoły. Łzy napłynęły jej do oczu, gdy dyrektor zapytał, dlaczego przyszła sama. Bała się powiedzieć, że uczyniła to wbrew woli rodziców. Była potrzebna w domu, by zajmować się krowami, a także młodszym rodzeństwem. Tak było od zawsze w ich plemieniu. Dziewczynki nie muszą się kształcić. Ich rolą jest pomaganie w domu, a potem szybkie wyjście za mąż. Nadal też jest praktykowane obrzezanie dziewczynek. Tymczasem Pauline miała inne pragnienia. Bardzo chciała się uczyć, ale też… nie chciała być głodna. Dyrektor szkoły wciąż pamięta jej słowa: Inne dzieci z wioski chodzą do szkoły i mówią, że rano jedzą pyszną kaszkę, a potem mają dobry obiad. Ja w domu często nie mam co jeść.   

Pauline i jej brat w domu

Dziś Pauline jest jedną z najzdolniejszych uczennic w klasie. Pokonuje codziennie 3 km pieszo z domu do szkoły, ale droga nie jest dla niej przykra. Szkoła to dla niej nie tylko miejsce nauki, ale także schronienie, gdzie może spokojnie zjeść i odpocząć. 

Pauline zaczęła edukację w przedszkolu. Dziś jest w trzeciej klasie

Kuchnia szkolna, serce szkoły, jest w opłakanym stanie i grozi zawaleniem

Szkoła St. Martin De Porres, choć jest oazą wiedzy i źródłem radości dla wielu dzieci, boryka się z poważnym problemem. Kuchnia szkolna, w której przygotowywane są posiłki dla uczniów, jest w bardzo złym stanie. Stara, zawalająca się budowa nie spełnia żadnych standardów sanitarnych i stanowi zagrożenie dla zdrowia dzieci. Zamiast okien i drzwi są dziury w murze, a rolę kuchenki spełnia palenisko. Nie ma też stołów do spożywania posiłków. 

Dzieci ze szkoły św. Marcina de Porres jedzą posiłek na zewnątrz, talerze trzymają na kolanach

Co możemy zrobić?

Możemy wspólnie zmienić tę sytuację! Zbieramy fundusze na:

• Budowę nowej, nowoczesnej kuchni wyposażonej w niezbędne sprzęty.
• Zapewnienie zdrowych i bezpiecznych posiłków dla wszystkich uczniów.
• Utworzenie przyjaznego miejsca, w którym dzieci będą mogły usiąść i zjeść ciepły posiłek.

Budżet zbiórki (w szylingach tanzańskich) przedstawia się następująco:

1. Stalowe kuchenki i garnek o pojemności 150 litrów – 2 szt. Cena jednostkowa: 1 770 000; łącznie 3 540 000 
2.  Stalowe kuchenki i garnek o pojemności 100 litrów – 1 szt. Cena jednostkowa: 1 500 000; łącznie 1 500 000
3. Małe stalowe kuchenki i garnki o pojemności 10 litrów – 2 szt. Cena jednostkowa: 413 000; łącznie: 826 000
4. Transport materiałów z miejsca zakupu do szkoły. Koszt: 500 000
5. Płytki do kuchni – ściany i podłoga. Materiały do budowy: Cement 15 worków x 18 000 = 270 000; Listwy 10 x 5 000 = 50 000; Fugi 10 x 6 000 = 60 000; łącznie: 1 740 000
6. Koszt robocizny za położenie płytek – ściany i podłoga. Koszt: 650 000
7. Woda do budowy. Koszt: 200 000
8. Stoły i krzesła do jadalni dla dzieci – drewniane. 20 stołów x 4 krzesła/stół x 210 000 = 4 200 000

Łączny koszt: 13 156 000 szylingów tanzańskich, co stanowi kwotę 20 865 złotych

Za zebrane pieniądze zostanie zakupione wyposażenie kuchni

Program przedszkolny dla dzieci z plemienia Masajów

Przedszkole przy szkole St. Martin działa w oparciu o założenia programu społecznościowego, który został zainicjowany w 2001 roku. Program ten został utworzony przez Archidiecezję Arusha w Tanzanii w celu  zapewnienia odpowiedniego kształcenia dzieciom w wieku od 3 do 6 lat.

Program Przedszkolny dotyczy głównie społeczności Masajów, która stanowi znaczną część Archidiecezji. Świadomość znaczenia formalnej edukacji wśród społeczności Masajów jest bardzo niska. Są oni zależni od zwierząt gospodarskich, które sprzedają raz w tygodniu na targu w zamian za inne towary. Wczesne małżeństwa w społecznościach Masajów są bardzo rozpowszechnione, ponieważ dziewczynki są wydawane za mąż już w wieku 9 lat. Dominacja mężczyzn jest powszechna w tej społeczności, w związku z czym kobiety nie mają żadnych praw własności ani prawa podejmowania decyzji wpływających na ich życie. Ponieważ Masajowie bardzo cenią sobie zwierzęta gospodarskie, mężczyźni zazwyczaj przemieszczają się z miejsca na miejsce w poszukiwaniu zielonych pastwisk dla swoich zwierząt, pozostawiając małe dzieci w domach z matkami. Ich głównym pożywieniem jest mięso, mleko i kukurydza. Kobiety w tej społeczności są głównymi żywicielami rodzin, dlatego też są przeciążone wieloma obowiązkami domowymi i innymi obowiązkami społecznymi. Obrzezanie dziewcząt jest nadal praktykowane, ponieważ jest częścią ich kultury i tradycji, mimo że rząd zabrania tej praktyki.

Najmłodsi wychowankowie St. Martin School

Za projekt renowacji kuchni odpowiada Stella Aloyce Mollel. Stella posiada 19-letnie doświadczenie w pracy z Masajami w ramach programu wczesnej edukacji przedszkolnej w Archidiecezji Arusha.

Mała Pauline, marząc o wiedzy, otworzyła drzwi do szkoły dla wielu dzieci z plemienia Masajów. Teraz to my możemy otworzyć dla nich drzwi do lepszej przyszłości, budując nową kuchnię w ich szkole. Razem sprawimy, że marzenia o edukacji staną się rzeczywistością!

Każda pomoc, nawet najmniejsza, ma ogromne znaczenie!