Pallotyńskie Centrum Nadziei – projekt „Latarnia”, Kibilizi, Rwanda

W Rwandzie dziecko z niepełnosprawnością to często „wstydliwy problem”. W wielu wioskach wciąż wierzy się, że choroba to klątwa lub kara za grzechy rodziców. Takie dzieci są izolowane – ukrywa się je w ciemnych chatach, żeby nie przynosiły wstydu rodzinie, a sąsiedzi często radzą matkom, by „po prostu o nich zapomniały”.

Emmanuel doświadczył tego na własnej skórze. Urodził się z przykurczem nóg i przez lata był traktowany jako ciężar. Nie tylko nie mógł chodzić, ale też był wykluczony z życia społeczności. Ludzie patrzyli na niego z lękiem lub litością, a rówieśnicy omijali go szerokim łukiem. Jego codziennością było pełzanie w pyle i czekanie, aż dzień się skończy.

Aline miała jeszcze trudniej. Z powodu dziecięcego porażenia mózgowego nie mówiła i nie poruszała się samodzielnie. W jej otoczeniu panowało przekonanie, że „i tak nic nie rozumie”, więc nie warto poświęcać jej czasu. Kiedy mama wychodziła do pracy w polu, Aline zostawała sama na macie. Była bezpieczna, ale całkowicie odcięta od świata – bez żadnej stymulacji czy kontaktu z ludźmi.

Sytuacja zmieniła się, gdy trafiły do Centrum Nadziei w Kibilizi. Takich dzieci, których los odmieniło przybycie do ośrodka jest bardzo wiele. Poznajcie niektórych z nich.

Kibilizi, to nie jest zwykły ośrodek. To „Projekt Latarnia”

Na tle typowych placówek w Afryce Subsaharyjskiej, Centrum Nadziei dla dzieci z niepełnosprawnościami w Rwandzie jest ośrodkiem wybitnie nowoczesnym i progresywnym. Jest to projekt wzorcowy. Tak jak latarnia morska stoi w ciemności, wskazując drogę statkom i ostrzegając przed niebezpieczeństwem, tak Projekt Latarnia, jak nazwano Centrum w Kibilizi, ma „oświecać” drogę innym placówkom lub organizacjom.

• Zamiast wstydu i izolacji dajemy akceptację i bezpieczny dom. Dzieci, które świat chciał ukryć, u nas odzyskują swoje imię i miejsce w grupie.

• Zamiast samej „przechowalni” dajemy profesjonalną terapię. Nasi logopedzi i rehabilitanci codziennie walczą o każdy ruch i każde słowo podopiecznych.

• Zamiast litości dajemy konkretny fach. W szwalni i warsztatach młodzież uczy się, jak pracą własnych rąk budować swoją niezależność.

• Zamiast bezradności dajemy nadzieję całemu regionowi. Pokazujemy, że niepełnosprawność to nie wyrok, ale wyzwanie, z którym można wygrać.

Zobaczcie sami i przekonajcie się, że każde wypowiedziane wyżej słowo jest realizowane w praktyce.

To jest film 360° (sferyczny). Tutaj to Ty decydujesz, na co patrzysz. Nie ograniczaj się do jednego widoku – rozejrzyj się wokół! Na komputerze: kliknij lewym przyciskiem myszy na obraz i przeciągaj go w dowolnym kierunku. Na smartfonie: po prostu poruszaj telefonem lub przesuwaj palcem po ekranie, aby zmienić perspektywę.

Zamiast litości, konkretny fach

O ośrodku opowiada dyrektor, ksiądz pallotyn - Jean Pierre Munyaneza.

Nasze centrum to miejsce intensywnej rehabilitacji, która jest kluczowa dla przyszłości tych dzieci. Pracuje tutaj rehabilitantka Kagoyire. Prowadzi zajęcia z dziećmi. Podobnie jak inni specjaliści, codziennie dojeżdża z Butare, pobliskiego miasta. W Kibilizi i okolicy nie ma ludzi z takim wykształceniem, a praca rehabilitanta w Pallotyńskim Centrum Nadziei wymaga specjalistycznej wiedzy i umiejętności.

Mamy też gabinet logopedyczny, w którym pracuje nasz logopeda Luis. W 2022 roku wprowadziliśmy zajęcia z logoterapii. Stosujemy bodźce wizualne i dźwiękowe. Uczniowie oglądają obrazki, które potem kojarzą z dźwiękami. Niektóre mają niedosłuch. Jego poziom mierzymy za pomocą audiometru. Dzięki logoterapii dzieci sprawniej mówią, potrafią wyrażać swoje emocje, nabywają wiary w siebie, są bardziej aktywne w grach i zabawach. Każde dziecko ma indywidualny program pracy.

Do gabinetu psychologa Ilumine trafiają dzieci nieśmiałe, ale też dotknięte syndromem odrzucenia, ponieważ nie były akceptowane przez najbliższych. Często potrzebują bliskości, zwykłego przytulenia. Niektóre boją się wejść do środka i tylko zaglądają przez okno. Wtedy Ilumine wie, że potrzebują pomocy i chcą porozmawiać. To ważny krok w terapii.

W ośrodku jest też nowy plac zabaw. To miejsce ważne dla rozwoju fizycznego naszych wychowanków. Dzieci potrzebują rozwijającego ruchu. Zabawy sprzyjają także nawiązywaniu relacji. Podobną funkcję pełni teren rekreacyjny. Dzięki zabawie na wolnej przestrzeni dzieci czują się swobodnie. Tutaj odbywają się zajęcia z wychowania fizycznego oraz rozmaite gry i zabawy.

Centrum nie mogłoby istnieć, gdyby nie internat. Zbieramy dzieci z całej Rwandy. Nasi wychowankowie mają pokoje z łazienkami. Każda sypialnia mieści dziesięcioro dzieci. Czuwa nad nimi opiekunka, która na stałe mieszka w ośrodku. To zapewnia mieszkańcom poczucie bezpieczeństwa.

W salach lekcyjnych odbywają się zajęcia edukacyjne. Trwają od rana do 12.30. Dzieci uczą się tutaj podstawowych przedmiotów, rozwijają umiejętności czytania, pisania i liczenia. W każdej klasie jest maksymalnie dwanaścioro dzieci i dwoje nauczycieli. To pozwala zapewnić indywidualne podejście do każdego ucznia i poświęcić mu wystarczająco dużo uwagi. W każdej klasie znajdują się uczniowie o podobnym poziomie zdolności poznawczych i zbliżonych umiejętnościach.

Mamy też szwalnię, gdzie pod okiem doświadczonej krawcowej - Yvonne - podopieczni szyją ubrania, plecaki, torby. Mają dostęp do maszyn do szycia i uczą się rękodzieła. Ich wyroby są starannie wykonane, więc udaje nam się je sprzedawać. Te wszystkie rękodzielnicze cuda można kupić między innymi w Amakuru - sklepie charytatywnym Pallotyńskiej Fundacji Misyjnej Salvatti.pl. Dzięki temu osoby, nawet nie w pełni sprawne, mogą być samowystarczalne finansowo. W innym warsztacie z wielką starannością tkamy serwetki. Przy kolejnym stole nasi artyści wyplatają serwetki z liści bananowca i trawy. Wkrótce te wyroby także trafią do Polski.

Centrum Nadziei jest miejscem, gdzie każde dziecko może liczyć na bezwarunkową miłość, troskę i wsparcie. Dzięki darczyńcom możemy kontynuować naszą misję i zapewniać dzieciom godne warunki życia oraz możliwość pełnego rozwoju.

Jak pomoc z Polski zmienia życie dzieci w Centrum Nadziei

Zebrane środki przeznaczamy na zabezpieczenie najpilniejszych potrzeb ośrodka, do których należą koszty bieżącego utrzymania placówki. Miesięczny koszt wyżywienia 80 dzieciaków i wynagrodzeń personelu to niespełna 22 500 zł - niby niewiele, ale wymaga dotarcia do wielu osób, dla których los niepełnosprawnych dzieci oddalonych o ponad 6 tys. kilometrów od nas nie będzie obojętny i zechcą je wesprzeć regularną darowizną.

Dziękujemy, że razem z nami budujecie miejsce, w którym każde dziecko, bez względu na swoje trudności, czuje się ważne i kochane.

Wolontariusze Salvatti.pl w Pallotyńskim Centrum Nadziei w Kibilizi

Sytuacja dzieci z niepełnosprawnościami w Afryce, zwłaszcza na obszarach wiejskich, to głęboko ukrywany problem, który rzadko przebija się do świadomości świata. W przeciwieństwie do placówek na Zachodzie, w Afryce takie ośrodki, jak Pallotyńskie Centrum Nadziei w Kibilizi (Rwanda), są rzadkością, a każde dziecko, które tam trafia, nosi ze sobą ciężar niewyobrażalnej traumy, stygmatyzacji i odrzucenia.

Centrum w Kibilizi to nie jest zwykła placówka – to wzorcowy ośrodek, który zamiast litości daje realną przyszłość:

• Fach w ręku: w szwalni i warsztatach podopieczni uczą się rzemiosła, które daje im niezależność.

• Profesjonalną terapię: zespół specjalistów codziennie walczy o każdy ruch, słowo i uśmiech dziecka.

• Akceptację: Zamiast „klątwy”, dzieci odnajdują u nas bezpieczny dom i wspierającą społeczność.

Miesięczny koszt utrzymania ośrodka i terapii 80 dzieci to ok. 22 500 zł. Każda wpłata to realna pomoc w budowaniu ich nowej codzienności.

Zapraszamy do obejrzenia filmu o Pallotyńskim Centrum Nadziei – miejsca, gdzie profesjonalna rehabilitacja łączy się z bezwarunkową miłością. Zobaczcie, jak pod opieką rehabilitantów, logopedów i psychologów, 80 dzieci takich jak Gloria odzyskuje godność, uczy się mówić, pisać i… uśmiechać.

To jest film 360° (sferyczny). Nie ograniczaj się do jednego widoku – rozejrzyj się wokół! Na komputerze: kliknij lewym przyciskiem myszy na obraz i przeciągaj go w dowolnym kierunku. Na smartfonie: po prostu poruszaj telefonem lub przesuwaj palcem po ekranie, aby zmienić perspektywę.